De Amerikaanse kunstenares Kenturah Davis tekent laag over laag met woorden en zinnen tot er een kunstwerk uit ontstaat. Geïnspireerd door deze magische mechaniek ontstaan ook de stukken van het naar haar vernoemde trio Kenturah’s Kitchen. Een ritmisch figuur, akkoord, kleur, sfeer, een melodisch gegeven; ze rollen over en liggen op elkaar totdat ze op de voorgrond schitteren als meezingers in een hecht, maar lichtvoetig kader, transparant geïmproviseerd, populair.

In de ‘Kitchen’ koken de gekruide noten met ingrediënten uit pop, latin en jazz. Denk aan de adem in het pianospel van Ahmad Jamal, de vocale sound van bassist Charlie Haden, de intrigerende eenvoud van de band Coldplay, de progressieve R&B van zangeres Beyoncé; krachtige melodieën, staalsterke liedjes.

Een brutale keuze voor simpelheid is de heldere handtekening van pianist en trioleider Ed Baatsen; afbreken, opbouwen en openleggen. Voor contrabassist Han Slinger is groove heiliger dan eten en kleur belangrijker dan water. Drummer Bert Kamsteeg tovert speels en humoristisch met zijn unieke timing. Kenturah’s Kitchen is zeshandig musiceren in een trioloog.

Of het nu gaat om een uit elkaar gereten cover of eigen compositie, telkens weer ontvouwt zich een meerlagig verhaal met meeslepende emotie. Luisterend kun je in‐ en uitzoomen. Neem je afstand, dan hoor je een krachtig deuntje, een oorwurm zelfs. Duik je in het detail, dan doorgrond je de dynamiek. Net als bij het kijken naar Davis’ schilderijen.

Akkoord, meer bands delen bovenstaande kwaliteiten. Wat maakt dit trio zo uniek?

De ongelooflijke breedheid van contexten waarin de muziek past en tegelijkertijd puik en prima klinkt. En dat is in onze tijd van speelplaatsafbraak zó belangrijk! Het is een ‘must’. Kenturah’s Kitchen knettert net zo cool op popplanken, theatervloeren, in jazz joints, als gewoon thuis, couch surfend op reis met zoals Baatsen het noemt: “muziek van nu”.