In memoriam – Rein Edzard de Vries
Madiun (Nederlands-Indië) 7 juni 1942 – 4 januari 2017
We hebben jarenlang naast elkaar gewerkt. Rein Edzard met Branoul en ik met Hathor, ieder met zijn eigen leven. De laatste twee jaren zijn we elkaar gaan leren kennen.
Rein had bewondering vooral in de kracht bij anderen. De kracht die bij hem zo achteruit ging. Rein had vooral pijn en een beetje verdriet dat hij zijn lichamelijke ongemakken zo voelde. Hij had zo graag wat gezonder willen zijn, maar wist ook dat zijn lichaam op was. Ik had geen idee hoe en waar dat zou blijken!
Wij zijn in december naar Paul van Vliet gegaan. Ik had een vrije zondag en Rein had een diepe bewondering en respect voor de tomeloze energie die Paul uitstraalde, de foutloze teksten die eruit stroomden. Diep respect! En samen ook genoten!
We zijn ook naar De Appel gegaan, naar de een na laatste voorstelling. Hij vond het verschrikkelijk dat De Appel moest stoppen! Had er geen woorden voor! Zag al de namen op de muren, en had daar graag bij gestaan. Dat zoiets moest sluiten.
Die liefde voelde hij ook voor Branoul en de Regentenkamer – de kleine theatertjes die moesten blijven. Hij had daar ook waardering voor en kwam hier graag, en heeft ons ook regelmatig financieel gesteund. Aan De Appel kon hij niets meer doen.
Ook daar weer die grenzeloze bewondering voor de teksten en energie, en het spel! Dat vakmanschap. Aan het slot heeft hij geestdriftig staan juichen en klappen. We stonden boven, rond gekeken in de hoop bekenden te zien. De ruimte in zich opgenomen en zich vol gezogen met herinneringen!
Ik heb een dierbare vriend verloren en zal die momenten bij mij dragen. Ik ben van die man gaan houden en zal hem missen.
Thea van Loon