Berichten uit de tuin van Thea van Loon.
Na de grote ontgoocheling die ons allemaal overviel, maar vooral het grote op slot gaan van de hele wereld en dan nog de culturele bom, zijn er ook weer lichtpuntjes ontstaan. Zoals een strakke blauwe lucht, de stilte, de vogels in mijn tuin, de lege stranden in de vroege ochtenden, als ik toch maar weer voorzichtig naar buiten kwam om mijn conditie op peil te krijgen.
De schrik van de eerste weken is wel weg. Het besmetten van onze omgeving viel erg mee, er zijn in mijn directe omgeving daardoor ook geen corona patiënten overleden. Gelukkig!Maar ik ben ook wel geschrokken, met wat het je aandoet, de tijd die het kost om er weer bovenop te komen, die wij ouderen niet makkelijk meer kunnen inhalen.
Ik ben begonnen met mijn huisje op te ruimen. Ik woon in een poppenhuisje dus het was snel geruimd. Daarbij heb ik stofjes gevonden uit mijn lange loopbaan als mode ontwerper en kreeg ik het idee om mondkapjes voor mijn vrijwilligers te maken. Het is behoorlijk uit de hand gelopen, nadat ik het op Facebook heb gezet. Dat en appen heb ik nu geleerd. Irina heeft mij geduldig lessen gegeven en helpt mij nog steeds. De bedoeling was dat iedereen een foto met kapje op Facebook zou zetten. Dat ging door heel Nederland en de verzoeken stroomden binnen, dat was niet de bedoeling. Ik wilde het exclusief houden en klein. Groter maken dan het geworden is, zou ik ook niet aankunnen. Het is voor de vrijwilligers, ambassadeurs en vrienden van vrienden. Zo blijft het bespeelbaar.
Ik kreeg ook veel mensen aan mijn raam, dat was niet zo handig i.v.m. een mogelijke corona besmetting, maar ik vond het leuk al die gesprekken aan mijn raam, toch ook heel verfrissend. Er kwamen ook langzaam vrienden binnen en ook in de tuin zijn we weer begonnen met een drankje in de zon. Heerlijk en een fijne tijdbesteding. En opeens kwam daar Connie Wittekoek mondkapjes halen. Ze overzag de tuin en zei “Thea waarom ga je niet aan de overkant zitten, daar heb je zon”. Nou dat was een super idee, maar wel veel werk. Vele struiken moesten eruit, dat kan ik niet zelf. Roeland Radier kwam mij helpen en dankzij de corona-kapjes-opbrengst kan ik hem ook daarin laten delen. Het geld blijft op deze manier in de cultuur. Ik heb een veel leukere tuin gekregen en zal er ook veel meer in vertoeven en jullie bijdrage voor de kapjes zijn ook weer voor een deeltje bij vrienden terecht gekomen. Ik heb ook in mijn kamers en gang lampen laten ophangen. Er hing al 8 jaar een pitje in mijn kantoor/slaapplek.
Ik heb hele leuke momenten beleefd, verhalen gehoord en mensen anders leren kennen. Ben ook anders gaan denken, relativeren en plannen voor de toekomst. Ben straks in november 80. Ja en dan die lieverds die mij bij de eerste weken van achter slot en grendel zitten, heerlijke maaltijden kwamen brengen, die aandacht die ik daardoor kreeg is hartverwarmend! Of vragen om boodschappen te doen, zo lief. Het gebeurde allemaal uit mijn raam. Geheel wat anders dan jullie ontvangen in de Regentenkamer, maar een mooie belevenis.
Het waren leerzame maanden en ik ben gewoon blij dat ik jullie heb leren kennen in al die regentenkamerjaren! Natuurlijk hoop ik dat wij in september weer kunnen starten en we elkaar kunnen zien en horen, maar ik weet nog niet zeker of dat gaat lukken. Ik weet wel dat we al deze maanden geen inkomsten hebben gehad. Geen goede giften hebben ontvangen vanaf 13 maart. Ik heb geen ambassadeursspeldjes voor € 50,- meer kunnen verkopen. Er staan 2000 programmaboekjes in mijn huisje, van april tot en met juni, de tijd dat we op slot gingen. Ik durf jullie niet goed te vragen om het lidmaatschap te verlengen of nog ambassadeur te worden voor de komende maanden. We hebben die steun wel nodig. We moeten geld hebben om weer op te kunnen starten of beter doorstarten. Mijn voorstel is: “Wordt nu ambassadeur voor EUR 50,00 en je krijgt een echte van Loon mondkapje, als herinnering aan deze corona tijd en aan mij”. Ze zijn met de hand gemaakt met liefde. Ik zou het geweldig vinden bij de eerste voorstelling allemaal van Loon mondkapjes en ambassadeurs speldjes te zien. Dat zou een mooi verjaardagskado zijn voor mijn 80ste jaar en de bemoeienissen die ik heb gehad met dit kleine lieve stichtingetje “de Regentenkamer”. Klein maar groots!